Projektovanje drvenih zgrada biće lakše sa novim vezivnim materijalom u kojima je međusobni razmak molekula 10.000 puta manji od debljine vlasi ljudske kose.
Novim istraživanjem koje su sproveli naučnici s Univerziteta Vorvik i Kembridž dobijen je odgovor na veliko pitanje: kako polimeri u ćelijama biljaka formiraju tako jake veze kao što su one u drvetu ili slami. Pravljenjem ovog lepka u laboratoriji, inženjeri su dobili moćno sredstvo za podizanje visokih drvenih konstrukcija. Otkriće leži u vezi između dva najzastupljenija polimera u prirodi: celulozi i ksilanu (hemicelulozi) koji se mogu naći u ćelijama drveta. Dugo vremena naučnici su lupali glavu kako se ksilan sjedinjuje s dosta debljim molekulima celuloze. „Znali smo da odgovor mora biti elegantan i jednostavan,“ objašnjava vođa tima profesor Paul Dupree sa Departmana za biohemiju na Univerzitetu u Kembridžu. „Istraživanje je pokazalo da se celuloza pobuđuje ksilan da se razmota i ispravi što mu omogućava da se zakači i veže za molekul celuloze. On se potom ponaša kao jedna vrsta lepka koja štiti celulozu i sjedinjenuje molekule međusobno praveći veoma čvrstu vezu.“
Naučnici veruju da ovo otkriće može imati dramatične efekte na drvnu industriju, kao što je proizvodnja papira u kojoj će sada biti potreno upotrebiti mnogo manje energije da bi došlo do procesa vezivanja, ali i u građevinskoj industriji gde bi konstrukcije od drvene građe mogle biti veoma stabilnije jer bi međusobne veze elemenata bile daleko jače. Pošto je izgradnja drvenih nebodera uzela maha u poslednje vreme, ovo otkriće može biti dodatni zamajac ovom trendu jer bi drvene konstrukcije upotrebom ovom lepka bile daleko stabilnije pa bi za njihovu visinu samo nebo bila granica.
Izvor: Gradnja.rs
